خونی که در سرخرگ ها جریان دارد، نیرویی به دیواره رگ ها وارد می کند که به آن فشارخون می گویند. اگر فشارخون سیستول 140 میلی مترجیوه یا بالاتر باشد و یا فشارخون دیاستول 90 میلی متر جیوه یا بالاتر باشد، در اصطلاح به این حالت پرفشاری خون گفته می شود. فشارخون بالا بزرگترین عامل خطر سکته های قلبی و مغزی، نارسایی قلب و کلیه و زوال عقل است و در اکثر موارد علامتی ندارد.

مصرف زیاد نمک و غذاهای شور از عوامل مؤثر بر افزایش فشارخون و بروز بیماری های قلبی و عروقی به ویژه در افرادی است که سابقه این بیماری ها را در خود یا خانواده دارند. طبق تحقیقات مشخص شده است که دریافت زیاد نمک علاوه بر افزایش فشار خون، اثرات مضر دیگری نظیر سکته قلبی، پوکی استخوان، سرطان معده و آسم نیز به همراه دارد؛ از همین رو بهتر است مصرف نمک را کاهش داده و نمکدان از سفره حذف شود.

بر اساس برآوردهای موجود، میزان دریافت روزانه نمک در کشور 15-10 گرم است؛ در حالی که مقدار توصیه شده سازمان بهداشت جهانی 5 گرم در روز است.

به این نکته توجه داشته باشیم که تمام نمک ها از مولکول های سدیم و کلرید تشکیل شده است. سدیم می تواند فشارخون را افزایش دهد، زیرا مایعات اضافی را در بدن نگه می دارد. محتوای سدیم نمک دریا و نمک تصفیه شده یددار یکسان است. با این حال، اگر مقدار سدیمی که مصرف می کنیم از حد توصیه شده فراتر رود، استفاده از نمک دریا به جای نمک معمولی تفاوتی نمی کند.

تفاوت اصلی نمک دریا و نمک خوراکی در طعم، بافت و فرآوری آنها است. نمک سفره حاوی ید (یک ماده مغذی ضروری که به حفظ سلامت تیروئید کمک می کند) است. این در حالی است که نمک دریا تصفیه نشده حاوی ید کمتر است و می تواند سطوح قابل توجهی از جیوه داشته باشد. مطالعات نشان داده است فلز جیوه در افزایش فشارخون موثر است. در ترکیب اصلی همه نمک ها از جمله نمک دریا، نمک هیمالیا و نمک صورتی سدیم وجود دارد و افزایش دریافت سدیم از هر منبعی می تواند منجر به افزایش فشار خون، بیماری های قلبی و سکته شود.

«یلدا مرتضوی»، کارشناس بهبود تغذیه جامعه شبکه بهداشت و درمان شهرستان بختگان